Iuvenalis, Decimus Iunius » Biblia Vulgata (1592) - p. 816
meum de manu eorum, et cessare faciam eos
ut ultra non pascant gregem, nec pascant am-
plius pastores semetipsos: et liberabo gregem
meum de ore eorum: et non erit ultra eis in
escam. 11Quia haec dicit Dominus Deus:
Ecce ego ipse requiram oves meas, et visi-
tabo eas. 12Sicut visitat pastor gregem suum
in die, quando fuerit in medio ovium sua-
rum dissipatarum: sic visitabo oves meas,
et liberabo eas de omnibus locis, in quibus
dispersae fuerant in die nubis, et caliginis.
13Et educam eas de populis, et congregabo
eas de terris, et inducam eas in terram suam:
et pascam eas in montibus Israel, in rivis, et
in cunctis sedibus terrae. 14In pascuis uber-
rimis pascam eas, et in montibus excelsis Is-
rael erunt pascua earum: ibi requiescent in
herbis virentibus. Et in pascuis pinguibus
pascentur super montes Israel. 15Ego pascam
oves meas: et ego eas accubare faciam, di-
cit Dominus Deus. 16Quod perierat requi-
ram, et quod abiectum erat reducam, et
quod confractum fuerat alligabo, et quod
infirmum fuerat consolidabo, et quod pin-
gue et forte custodiam: et pascam illas in
iudicio. 17Vos autem greges mei, haec dicit
Dominus Deus: Ecce ego iudico inter pe-
cus et pecus, arietum, et hircorum. 18Nonne
satis vobis erat pascua bona depasci? Insu-
per et reliquias pascuarum vestrarum con-
culcastis pedibus vestris: et cum purissimam
aquam biberetis, reliquam pedibus vestris
turbabatis. 19Et oves meae his, quae concul-
cata pedibus vestris fuerant, pascebantur:
et quae pedes vestri turbaverant, haec bibe-
bant. 20Propterea haec dicit Dominus Deus
ad vos: Ecce ego ipse iudico inter pecus pin-
gue et macilentum: 21pro eo quod lateribus,
et humeris impingebatis, et cornibus vestris
ventilabatis omnia infirma pecora, donec
dispergerentur foras: 22salvabo gregem meum,
et non erit ultra in rapinam, et iudicabo inter
pecus et pecus. 23Et suscitabo super
eas pastorem unum, qui pascat eas,
servum meum David: ipse pascet eas, et ipse
erit eis in pastorem. 24Ego autem Dominus
ero eis in Deum: et servus meus David
princeps in medio eorum: ego Dominus
locutus sum. 25Et faciam cum eis pactum pa-
cis, et cessare faciam bestias pessimas de ter-
ra: et qui habitant in deserto, securi dormient
in saltibus. 26Et ponam eos in circuitu collis
mei benedictionem: et deducam imbrem
in tempore suo: pluviae benedictionis erunt.
27Et dabit lignum agri fructum suum, et
terra dabit germen suum, et erunt in terra
sua absque timore: et scient quia ego Do-
minus, cum contrivero catenas iugi eorum,
et eruero eos de manu imperantium sibi.
28Et non erunt ultra in rapinam in genti-
bus, neque bestiae terrae devorabunt eos:
sed habitabunt confidenter absque ullo ter-
rore. 29Et suscitabo eis germen nominatum:
et non erunt ultra imminuti fame in terra,
neque portabunt ultra opprobrium gen-
tium. 30Et scient quia ego Dominus Deus
eorum cum eis, et ipsi populus meus do-
mus Israel: ait Dominus Deus. 31Vos au-
tem greges mei, greges pascuae meae homi-
nes estis: et ego Dominus Deus vester,
dicit Dominus Deus.
Cap. XXXV
1Et factus est sermo Domini ad me, di-
cens: 2Fili hominis pone faciem tuam
adversum montem Seir, et prophetabis de
eo, et dices illi: 3Haec dicit Dominus Deus:
Ecce ego ad te mons Seir, et extendam ma-
num meam super te, et dabo te desolatum
atque desertum. 4Urbes tuas demoliar, et
tu desertus eris: et scies quia ego Dominus.
5Eo quod fueris inimicus sempiternus, et
concluseris filios Israel in manus gladii in
tempore afflictionis eorum, in tempore ini-
quitatis extremae. 6Propterea vivo ego, di-
cit Dominus Deus: quoniam sanguini tra-
dam te, et sanguis te persequetur: et cum
sanguinem oderis, sanguis persequetur te.
7Et dabo montem Seir desolatum atque de-
sertum: et auferam de eo euntem, et redeun-
tem. 8Et implebo montes eius occisorum
suorum: in collibus tuis, et in vallibus tuis,
atque in torrentibus interfecti gladio cadent.
9In solitudines sempiternas tradam te, et
pagina successiva »