
Praefatio
[Praefatio]
Pontifex ille maximus, qui merito beatissimus ab Hieronymo
appellatur, omnium doctrinarum peritissimus, lingue tamen grece
non ita peritum se fuisse significavit, cum ipsi Hieronymo dele-
gavit decernendum quenam latina Novi Testamenti
exemplaria
cum greca veritate, tanquam cere impresse cum suo sigillo con-
gruerent. Et tu, Nicolae quinte, ut dignitate par ita
doctrina non
impar — nequid plus dicam tua modestia prohibet —, videris
mihi pro tuo incredibili in christianam religionem studio tacite
iniungere grece lingue peritis, ut cum ipsum Testamentum No-
vum quasi templum nonnullis in locis, ut sic
dicam, perpluat,
que sint illa loca animadvertant et ad te referant. Hoc ego, ve-
luti mihi potissimum iniunxisses, ante omnes facere
sum aggres-
sus. Cuius nequis incessat temeritatem, plusculis facti mei ratio-
nem reddam,
subiecta ad verbum Hieronymi epistola:
Beatissimo Pape Damaso Hieronymus. Novum opus me facere
cogis ex veteri, ut post exemplaria scripturarum toto orbe dispersa
quasi quidam arbiter sedeam et, quia inter se variant, que sint illa que
cum greca consentiant veritate decernam. Pius labor, sed pericu-
losa presumptio, iudicare de ceteris ipsum ab
omnibus iudicandum,
senis mutare linguam et canescentem iam mundum ad initia re-
trahere parvulorum. Quis enim doctus pariter vel
indoctus, cum
in manus volumen assumpsent et a saliva quam semel imbibit vide
pagina successiva »